جهانبخش خانجانی

عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران

اعتراض به عملکرد غلط تعدادی از موسسات مالی و اقتصادی و درخواست بازستاندن سپرده‌های پولی خود از بانک‌ها از سوی تعدادی از مالباختگان مدتی است که فضای سیاسی و اقتصادی و حتی فرهنگی کشور را تحت‌الشعاع قرار داده است.

مالباختگان و معترضان فرصت این را یافته‌اند که در فضاهای مختلف اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی اعتراض خود را به گوش مسئولان ومردم برسانند ودر این مسیر انواع شعارها، نواها و فریادها را به ثبت رسانده‌اند و در پاره‌ای از این اعتراضات که حتی جنبه کارناوال خاصی پیدا کرده بدترین نسبت‌ها به مسئولان نظام جمهوری اسلامی داده شده است. صرف نظراز کم توجهی  نهادهای بانکی و اقتصادی کشور که باید هرچه سریعتر به مشکل آنان رسیدگی نمایند. تدبیر و سعه صدر وصف ناپذیر نهادهای انتظامی و قضایی کمی رویایی به نظر می‌رسد.

شکل سازمانی تظاهرات و اجتماعات فوق بصورت ابتدایی، نشان از یک جنبش بی‌سر اجتماعی را نوید می‌دهد و به نوعی چرخه اعتراض اجتماعی و مدنی را نمایان می‌سازد.

لیکن همنوایی بازیگران سیاسی مخالف دولت و بزرگنمایی این معضل اقتصادی در رسانه‌های وابسته و ازسویی تمهید زمینه‌های تداوم این اعتراضات، سوءظن نسبت به این رویه را افزایش می‌دهد.

اگر چه به چرخه اعتراض و اشکال بیان این معضل بزرگ اجتماعی و اقتصادی نمی‌توان خرده گرفت لیکن دو گانگی برخورد با اجتماعات سیاسی و فرهنگی زمینه تردید و نگاهی دور اندیشانه را فراهم می‌کند که نکند در پس این رویه فرایند خاصی مدنظراست. تا با بزرگنمایی و ترویج اعتراضات اقتصادی، کارگری و تقویت ناکارآمدی دولت شرایط برای یک اقدام فراقانونی برای ماه‌ها وسال آینده فراهم شود و به نوعی درپس این ظاهر حق طلبانه، استراتژی خاصی محقق شود.

به هر حال هرکنشگر سیاسی حق دارد نسبت به برخوردهای دوگانه واکنش نشان دهد و مسئولان محترم هم برای رفع هرگونه سوءتفاهم پاسخ مناسب ارائه نمایند.

به عنوان مثال می شود پرسش کرد: که چگونه است که یک رییس دولت محدود شود و رییس دولت دیگری مجاز به هرگونه اظهارنظر باشد؟ یک رسانه هرگونه خبر خلافی را منتشر کند و هیچ پاسخگو نباشد اما رسانه‌های دیگر با کوچکترین مطلبی بازخواست شوند.

حل بحران‌های اجتماعی و اقتصادی راهکار مناسب خود را می‌طلبد و نادیده انگاشتن معضلات اجتماعی می‌تواند به باز پروری جنبش‌های اجتماعی و چرخه‌های اعتراضی منجر شود و وظیفه دولت و سایر اجزاء حکومت است که هرچه سریع‌تر این معضل اجتماعی و اقتصادی را سامان دهند.

اما سخنی با دیگران، هدایت‌گری جنبش‌های اعتراضی برای دست یابی به مقاصد خاص همیشه نتیجه مناسب به بار نخواهد آورد و ممکن است برخلاف تصور رویکرد دیگری حادث شود که مطلوب آنان نباشد.

ایجاد روزنه درسد برای دست یابی به آبی پرفشار و گل آلود برای ماهیگیری می‌تواند به شکسته شدن سد وایجاد سیلاب منجر شود که ماهیگیران زبده و هر آنچه هست را باخود خواهد برد.

 یک مثل چینی می‌گوید:"هرکس سوار پلنگ شد مشکل می‌تواند از پشتش پیاده شود"