محسن هاشمی، در جلسه امروز شورای شهر تهران، یاد و خاطره شهدای کربلا را گرامی داشت.

به گزارش سایت کارگزاران، متن کامل سخنان پیش از دستور رئیس شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران و شورای شهر تهران به شرح زیر است:

در ایام عزاداری سالار شهیدان قرار داریم، ایامی که جامعه ایران، فارغ از قومیت، مذهب و دین، شیفتگی و احترام خود را تقدیم سرورآزادگان جهان می‌کند. واقعه کربلا مختص شیعیان نیست. تعابیری که بزرگان اهل سنت، در تعظیم و تکریم حماسه حسینی دارند، کمتر از علمای شیعه نیست، هم‌وطنان مسیحی، یهودی و زرتشتی ما نیز در تکریم و تعظیم و حرمت نهادن بر عزداری حسینی، احساسات زیبا و انسانی وصف نشدنی دارند که مجموعه این عواطف نشان می دهد کشور ما در دهه محرم به حسینیه ایران تبدیل می‌شود.
البته شاید بتوان گفت برخی رفتارهای افراطی ما شیعیان، بخصوص در استفاده از ابزارها، اشعار و آواها، بیشترین آسیب را به عزاداری حسینی وارد می کند و به تعبیر شهید مطهری مظلومتر از خود امام حسین(ع)، عزاداری حسینی است که به دست ما تحریف شده است، البته مقصود شهید مطهری عمدتا نقد خرافات و تحریفات در روضه‌هاست که استفاده می‌شود تا بیشتر مردم را بگریانند؛ اما امروزه، دولتی کردن، هیجانی کردن و سیاسی کردن عزاداری حسینی سه آسیبی است که علاوه بر تحریف‌های مورد نظر شهید مطهری عزاداری حسینی را تهدید می‌کند.
از زمانی که امام باقر علیه السلام براساس سنت وقف، عزاداری حسینی را در صحرای منا بنیان گذاشت، 1300 سال می گذرد و در طول این مدت زمان طولانی، پرچم عزای حسینی، مردمی‌ترین عنصر در جامعه شیعه به خصوص ایرانیان عاشق اهل بیت بوده است. حتی در زمان‌هایی که حکومت‌های مستبد، عزاداری و زیارت امام حسین را ممنوع اعلام کرده بودند، شیعیان با دادن دست و اهدای دارایی‌ها و اموال خود، اجازه ندادند نوای قدسی یا حسین خاموش شود.
هم‌اکنون نیز حضور هر ساله بیش از ده میلیون زائر اربعین در عراق بدون استفاده از امکانات حکومتی و صرفا براساس عشق وارادت مردم به اباعبدالله الحسین صورت می گیرد، بنابراین جریانی که می خواهد عزاداری اهل بیت را وابسته به دولت و بودجه دولتی کند، به جای خدمت، ناخواسته به آن آسیب می‌زند.
دومین آسیب جدید، برتری گرفتن هیجانات و شور خالی از معرفت و شعور دینی در برخی از هیئات و عزاداری‌هاست. استفاده از نواهای غیرمتناسب با فرهنگ ایرانی و اسلامی و تاسی از موسیقی‌های شبیه جاز برای عزاداری، یا بکار بردن اشعاری با سطح ادبیات و تعابیر نازل در حالی که ادبیات فارسی گنجیه‌ای غنی و بی‌نظیر از ادبیات آیینی را در خود جای داده است، تکریم اهل بیت نیست، بلکه تخفیف آل الله است، رفتارهایی نظیر قمه زنی یا استفاده از ابزارهایی که به بدن فرد عزادار و کودکان آسیب می زند، مغایر با سیره و روش ائمه است.
سومین آسیب، سیاسی کردن عزاداری هاست، زمانی که در روایات و فقه ما، باب حسینی برای همه، حتی غیرمسلمانان گشوده است، چرا برخی مداحان وسخنران تعابیری به کار می‌برند که موجب گریزان شدن اکثریت جامعه از این نوع مراسم می‌شود؟، آیا هر شخصی که به عنوان خادمی و غلامی اباعبدالله افتخار می‌کند نباید طوری عمل کند که نسل جوان، نخبگان و همه اقشار جامعه جذب این مشعل هدایت و کشتی نجات شوند؟
چرا با سیاسی و جناحی کردن مراسم عزاداری و به کار بردن تعابیری دور از تقوا و سیره اهل بیت، به جای جاذبه، دافعه ایجاد می‌کنیم، انقلاب به تعبیر امام خمینی از دل محرم و صفر زاده شد و این تصور خطاست که ما با مصادره عزاداری حسینی برای یک سلیقه و کوچک کردن چتر عالم‌گیر عزای حسین بخواهیم به انقلاب و ولایت خدمت کنیم، این خدمت نیست خیانت است.
بخش فرهنگی مدیریت شهری، به جای وابسته کردن هیئات عزاداری، باید تلاش خود را در جهت تقویت فرهنگ اصیل عزاداری حسینی به کار گیرد و در این راه از صاحب نظران، نخبگان و هنرمندان استفاده کند تا با فراگیر شدن فرهنگ حسینی در جامعه، بتوان فساد، ظلم و رانت و تخلفات را ریشه‌کن کرد و هدف حماسه عاشورا را محقق نمود و در این مسیر از همه اساتید حوزه و دانشگاه و محققین و اهل نظر دعوت می‌کنیم تا دیدگاه‌های ارزشمند خود را در اختیار مدیریت شهری قرار دهند و بتوانیم گام کوچکی در راه این رسالت بزرگ برداریم.