نقش زنان در رشد و پیشرفت جوامع گوناگون را نمی‌توان نادیده گرفت. اگر در گذشته زنان نقش و سهمی در جامعه و توسعه آن نداشتند اما امروزه این سهم و نقش بسیار چشمگیر شده است و هیچ‌کس نمی‌تواند زنان را نادیده بگیرد. بنابراین همواره سهم زنان از دستاوردهای جوامع و رعایت حقوق آنان از سوی مدیران و مسئولان جوامع، مساله مهمی است که باید مد نظر قرار گیرد. سهم و حقی که نه کاملا اما تا حدودی نادیده گرفته شده است. در مورد ورود زنان به ورزشگاه، سخنان زیادی مطرح شده است اول به گفته یک زن عضو شورای شهر این درخواست نازل‌ترین مطالبه زنان است. در این راستا «آرمان» با شهربانو امانی، عضو شورای شهر و فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت‌وگو کرده که می‌خوانید:

با توجه به افزایش حضور زنان در جامعه و برعهده گرفتن نقش‌های گوناگون آنها در بحث اشتغال، چرا حقوق زنان در بسیاری زمینه‌ها تا حدود زیادی نادیده گرفته شده است؟

متاسفانه برخی مسائل در کشورهایی که توسعه همه‌جانبه پیدا کرده‌اند اتفاقا روی آموزش زنان و توانمند‌‌سازی زنان سرمایه‌گذاری کرده‌اند و به نوعی اهمیت و دستاورد آن را در کل کشور خود دیدند. با توجه به اینکه امروزه در هزاره سوم، رسانه، قدرت رسانه و تولید علم، ‌اشتغال و حتی مرزهای کشورها کاملا تعریف آنها جدید شده است. یعنی اگر کشوری خبرنگار منتقدی را به دلیل هر مسأله‌ای به قتل برساند. همگان شاهد هستند که به نوعی افکار عمومی جهان به آن جلب می‌شود. حکومت و دولت‌ها را تحت فشار قرار می‌دهند و به نوعی حتی حامیان آن دولت‌ها نیز به حقوق شهروندی و انسانی توجه می‌کنند. با توجه به اینکه در کشور طی 40 سال گذشته، زنان ایرانی با توجه به تمام مسائل تلاش کردند با یک دست در امور اجتماعی، امور سیاسی و تمام امور کشور وارد شوند و با دست دیگر، گهواره فرزندان خود و همچنین دانش خود را افزایش دهند و به تربیت نسل خود همت گمارند.

حضور زنان در ورزشگاه‌ها چه فواید مثبتی به همراه دارد؟

اگر ورزشگاه را همانند یک محیط اجتماعی بدانیم، ورود زنان به ورزشگاه نازل‌ترین مطالبه زنان است. خوشبختانه در اعتراضات بازار و فوران دغدغه‌های مردم، وقتی درب ورزشگاه آزادی در زمان برگزاری بازی‌های جام جهانی به روی خانواده‌ها و زنان باز شد، خانواده‌ها، مادران، خواهران و همسران یک درس بسیار بزرگی به سایرین دادند. بدین‌گونه که هر جا نشستند به نوعی هم خانم‌ها و هم حامیان محیط زیست، حتی پسماند خوراکی‌های فرزندان خود را جمع‌آوری کردند. خانم‌ها در هر جامعه‌ای باشند، آن جامعه به سمت اخلاقی شدن پیش می‌رود، فضای محاوره‌ای هم در محیط اجتماعی تلطیف می‌شود. همچنین در کشوری مثل ایران، حرمت مادر، خواهر و همچنین همسر و در نتیجه حرمت جایگاه زن بسیار مهم است. برای مثال در تصادفات ترافیکی، وقتی یک خانم در داخل ماشین باشد آقایانی که عصبانی هستند به این قضیه اشاره می‌کنند که یک زن در ماشین حضور دارد. بنابراین این توهین نیست یعنی به حرمت یک زن حتی آن خشم و بغض فروخورده می‌شود.

نظر علما و حوزویان و همچنین نهادهای مرتبط با این مسأله را چگونه می‌بینید؟

انتظار این است بنده چون با آقای دادستان کل از نزدیک آشنایی دارم. وی نگاه و توجه خاصی در مجلس پنجم داشتند که با او هم‌دوره نیز بودم و وی همواره دغدغه سلامت جامعه را داشت. اتفاقا باید به داد زنان برسد و تلاش کند که محیط‌های اجتماعی را به گونه‌ای تنظیم کنند که تمام خانواده‌ها بتوانند در کنار هم حضور پیدا کنند. بنابراین بنده چنین انتظاری ندارم. بعضی از علمای حوزوی نیز تاکید کردند که این مسأله به هیچ وجه حرام نیست. لذا با توجه به اینکه، نسل‌های اول و دوم انقلاب می‌توانند با برخی محدودیت‌ها کنار بیایند، اما نسل جوان هر چند محدود شود، اتفاقا برای اینکه نشان دهد که می‌تواند دیده یا شنیده شود یا اینکه می‌تواند خود را تحمیل کند و به رسمیت شناسانده شود، پافشاری می‌کند.

نقش ورزشگاه‌ها و همچنین حق ورود زنان به ورزشگاه تا چه حد می‌تواند در امیدآفرینی در جامعه اثرگذار باشد؟

ورزشگاه‌ها می‌توانند به عنوان یکی از مراکز اجتماعی مهم باشند. در حال حاضر راهپیمایی بسیار گسترده اربعین در راه است که خانم‌ها و آقایان در کنار هم هستند. وقتی برای عزاداری سالار شهیدان در یک راهپیمایی بسیار وسیع، زنان و مردان شانه به شانه یکدیگر می‌روند، بنابراین در زمان شادی نیز با رعایت اصول و فرامین شرعی می‌توانند کنار هم باشند. تاکید بر سالم‌سازی محیط‌های اجتماعی و زنانه شدن محیط‌های اجتماعی و تلطیف‌شدن محیط‌های عمومی می‌تواند به بازآفرینی امید در افکار عمومی به ویژه در میان نسل جوان دختران کمک کند.

به نسل اول و دوم اشاره کردید، آیا شکاف بین نسلی در تصمیم‌گیری مدیران در این زمینه تاثیرگذار است؟

در همه جوامع و همه کشورها به نوعی شکاف بین نسلی به ویژه در حوزه فرهنگی و اجتماعی جدی است. در بسیاری از کشورها به زیرساخت‌ها توجه می‌کنند به‌گونه‌ای که می‌توانند پاسخگو باشند و همچنین می‌توانند تحمل کنند، زیرا آستانه تحمل تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان جامعه یا نسل قبلی بالاست ومدیریت عاطفی آنها نیز بالاست. منتهی بعضا با نسل جوان لجبازی می‌شود. نسل اول و دوم توجه به مطالبات و خواسته‌های نسل سوم نمی‌کند. همچنین به گفت‌وگو نیز نمی‌پردازد. بنابراین در تصمیم‌گیری‌ها و تصمیم‌سازی‌ها در کشور چون براساس مطالبات و آمار نیست، در واقع خواسته‌های نسل سوم وچهارم در برنامه‌ریزی‌های کلی بلند مدت و کوتاه مدت، ‌برنامه‌های فرهنگی،‌اجتماعی و مدیریتی لحاظ نمی‌شود در نتیجه این شکاف عمیق و عمیق‌تر می‌شود. فاصله هر دو نسل اول و دوم با نسل دوم و سوم عمیق‌تر می‌شود. در واقع کشور باید هزینه زیادی در جاهای دیگر مثل آسیب‌های اجتماعی پرداخت کند. لذا با سعه صدر با جوانانی که علاقه‌مند به کشور و فرهنگ خود هستند و همچنین دینداری می‌کنند. با باورهای خود در ایام سوگواری شرکت می‌کنند. باید به جوانان اجازه داد که در روزهای شادی نیز به شادی بپردازند. همچنین برای جوانان، شرایط اجتماعی و فرهنگی را فراهم کرد تا در مناسبت‌های ملی و شادی آفرین و همچنین جشن‌های مذهبی ولادت ائمه و در نهایت ولادت چهره‌های ملی و مذهبی به جشن و شادی بپردازند. در شرایطی که اشتغال دچار مشکلات زیادی است باید فرصت آزمون و خطا را به جوانان بدهیم، چون مهم‌ترین سرمایه‌های کشور، جوانان باهوش، با ذکاوت و دانش‌آموخته هستند که از کشور کوچانده می‌شوند.

هنجارهای عرفی تا چه اندازه در عدم ورود زنان به ورزشگاه و به طور کلی در دستیابی زنان به حقوق شهروندی موثر است؟

از لحاظ عرفی همگان شاهد بودند که در روستاها، جامعه بسیار سالم بود و مسئولیت‌های اجتماعی بسیاری بر عهده تشکیل‌دهندگان آن اجتماع بود. در روستاها اگر زن و مرد به هم دست‌ می‌دادند هیچ اتفاقی نمی‌افتاد. همچنین پوشش زنان نیز به گونه‌ای بود که عرف و مذهب رعایت می‌شد. فرهنگ عرفی کشور ایران بسیار زیباست و اتفاقا مبتنی بر سالم سازی جامعه است. هر چه محدودیت در جامعه زیاد باشد در نتیجه مشکلات بیشتر می‌شود و هزینه کنترل و نظارت بسیار زیاد است. بنابراین باید به آموزش حقوق شهروندی در زمینه‌های گوناگون اقدام کرد. ورود زنان به ورزشگاه می‌تواند به نوعی آشتی عمومی و اجتماعی را رقم بزند. شهرداری با تمهیداتی که در تابستان داشت، هرچند در برگزاری این مراسم‌ها نقدهایی نیز وارد است ولی برای نهادینه‌ساختن برخی موضوعات نیاز است. خط‌‌‌کشی‌های فرهنگی بین مردم، ضرر و زیان به همراه دارد، مردم مسیر و راه خود را می‌دانند.

منبع: روزنامه آرمان امروز