محسن هاشمی، ریاست شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران

لقب فرمانده صلح، برای آیت‌الله هاشمی رفسنجانی عنوان گویا و شفافی است، کمتر کسی مانند ایشان از جنگ متنفر و جویای صلح بود اما این صلح‌طلبی و صلح‌دوستی در قاموس هاشمی، فرسنگ‌ها با ترس، ذلت و وادادگی فاصله داشت. ایشان در شروع نهضت و دوران مبارزه تحت تاثیر امام خمینی، به فدائیان اسلام و شهید نواب صفوی علاقه فراوانی داشت و به دلیل ارتباطاتش با مبارزین، در خطرات زیادی بود که به تعبیر خود ایشان انتظار داشت در این راه ظرف دوسال به شهادت برسد.

در ترور نیز ایشان هدف دو گلوله قرار گرفت و با فداکاری همسرشان، خاتم عفت مرعشی، آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی برای انقلاب و امام حفظ شد، حضور در جبهه و خط مقدم جنگ برای ایفای مسئولیت‌های فرماندهی جنگ و جانشینی فرماندهی کل قوا، حضوری شجاعانه، بدون تکلف و ریا بود که بارها وبارها در خطرناک‌ترین صحنه‌های جنگ رخ داد و فرماندهان نظامی از ایشان بارها می‌خواستند که برای حفظ امنیت به پشت جبهه بروند اما ایشان حضور در خط مقدم را ترجیح می‌داد.

با این شجاعت آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، هیچگاه مایل به تداوم خونریزی و برادرکشی میان دو ملت مسلمان ایران و عراق نبود، ایشان در غم از دست دادن جوانان وطن می‌گریست و برای کشته شدن سربازان عراقی نیز که با اجبار توسط حکومت صدام به جبهه آورده شده بودند، اندوهگین بود و به‌همین خاطر از ابتدای برعهده گرفتن مسئولیت فرماندهی جنگ که از سال 1362توسط امام خمینی به ایشان محول شد، در پی صلحی شرافتمندانه، سرافرازانه و تامین‌کننده منافع اساسی ایران بود و سرانجام با عملیات‌های پیروزمندانه والفجر هشت و کربلای 5، بسترهای این صلح و تصویب قطعنامه 598 حاصل آمد و برای پذیرش قطعنامه آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، حتی جان خود را به امام خمینی پیشکش کرد اما امام خمینی خود به تنهایی و با شجاعت این تصمیم سخت و تاریخی برای ایران را اتخاذ کرد.

آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی روز آزادگی اسرای ایرانی از زندان‌های صدام را، شیرین‌ترین روز زندگی خود توصیف می‌کرد و همواره معتقد بود قوای نظامی، صنایع دفاعی و توانمندی‌های نظامی کشور را باید در مسیر بازدارندگی دشمنان و تامین امنیت ایران تقویت کرد. آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، سیاستمداری بود که صلح با عزت را از درون سخت‌ترین لحظات و دوره‌های جنگ، پدید آورد تا امروز ما شاهد به ثمر نشستن بسیاری از نهال‌هایی باشیم که در مسیر رشد و شکوفایی کشور در دوران ایشان جوانه زد.

امروز اهدای لوح ارزشمند از سوی کنگره سربازان صلح، نشان‌دهنده قدرشناسی و لطف کهنه سربازان به فرمانده‌ای است که اگرچه خودش دیگر در میان ما نیست، اما صلح عزتمندانه که برای ایران به ارمغان آورد، برای این ملت همچنان پایدار است.

منبع: روزنامه سازندگی