پروانه مافی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران

گویی همین دیروز بود که روزشمار فرصت خدمت در صفحه نمایش روبروی نمایندگان عدد یک را نشان می‌داد.
چهار سال از مجلس پرتلاطم دهم گذشت و اینک قطار مجلس دهم در ایستگاه پایانی مشغول پیاده کردن منتخبین مردم در چهار سال گذشته است. به سهم خود کوشیدم در این سالها آنچه در بضاعت داشتم برای خدمت به مردم کشورم صرف نمایم، سعی کردم بی‌آن‌که سوگیری به قومیت و مذهبی داشته باشم ایران را برای همه ایرانیان بهبود بخشم، هرچند شرایط کشورمان مطلوب نیست اما باید فضایی که چهار سال پیش در آن زیسته‌ایم را فراموش نکنیم، از فشار و تحریم جهانی تا مشکلات طبیعی و اقلیمی و پاندمی همه گیر در عمر کوتاه و چهار ساله مجلس دهم خود را جای داد. فراموش نکنیم که در این چهار سال هاشمی رفسنجانی‌ها و قاسم سلیمانی‌ها را از دست دادیم و ظهور ترامپ ها را به نظاره نشستیم، داعش تا خانه ملت رسید، موسسات غیرمجاز ورشکسته شدند. در این چهار سال با دردهای مردم ایران گریستیم و با موفقیت‌های‌شان شکر بجای آوردیم افسوس که توانایی ما محدود و بضاعتمان اندک بود و راه رسیدن به منزلت درخور هر ایرانی طولانی.
خدا را شکر می‌کنم که در دو حوزه تخصصی خودم یعنی امور داخلی کشور و شوراها و خانواده طرحهای خوبی را پیگیری کردم و به فضل الهی و با سایر همکاران محترم به نتیجه رساندم، امیدوارم نتیجه حاصله از این پیگیری‌ها که درآینده محقق میشود بخشی از دین مردم ایران بر گردن من را بکاهد.
اکنون پس از پایان دوره مسئولیت نمایندگی مردم در مجلس شورای اسلامی سر بر دامن پر مهر مردم نجیب کشورم می‌سایم تا اگر سهو و خطایی از این جانب دیده به حق این ایام خدمت‌گزار کوچک خود را حلال فرمایند.
در پایان فرصت نمایندگی مردم در مجلس دهم به یاد این حدیث گرانقدر افتادم که: «اَلْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ اَلسَّحَابِ فَانْتَهِزُوا فُرَصَ اَلْخَيْرِ» فرصت مى‌گذرد مانند گذشت ابرها پس غنيمت بدانيد فرصت‌هاى خير را.
امیدوارم که بهترین‌ها در انتظار مردم بی‌نظیر ایران عزیز باشد.