فرزانه ترکان، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
مجلس شورای اسلامی در مصوبهای برای دولت بازه زمانی را برای خروج از برجام، قطع بازرسی آژانس و عدم اجرای پروتکلهای الحاقی در نظر گرفته است. در نگاه اول مجلس یازدهم و جریان سیاسی قالب در آن تاکید دارند که این اقدام برای پاسخ به ترور دانشمند شهید فخریزاده است.
با این وجود درباره این اقدام و مصوبه مجلس یازدهم که با سرعت عجیبی نیز تصویب و بعد هم توسط خود رئیس مجلس اقدام شد، ذکر چند نکته الزامی به نظر میرسد:
1 باعث تاسف است که باید بگوییم در پی مشارکت پایین مردم در انتخابات مجلس یازدهم – به دلیل این که کاندیداهای مورد نظر مردم در این رقابت وجود نداشت و بعد از آن مردم از اساس از صندوق رای ناامید هستند- مجلس با ترکیبی خاص شکل گرفت. خاص از آن جهت که مجلس به فرموده بنیانگذار جمهوری اسلامی عصاره همه ملت است، حال آن که مجلس یازدهم عاری از این خصیصه است و مشخصا صدای مردم نیست. اینکه در شرایطی که مردم ما زیر فشارهای سختی قرار دارند این شعارهایی که میدهند میتواند به مرحله عمل برسد بسیار مهم است وگرنه با شعاردادن مشکلات مردم حل نمیشود.
نمایندگان مجلس یازدهم نه تنها نمایندگان اقلیت جامعه در مجلس هستند، بلکه نسبت به مشکلات و دغدغههای مردم – عموم مردم – بیاطلاع هستند.
گویی مجلس یازدهم بر سرکار آمده است تا دولت را زمین بزند و همانند ستاد انتخاباتی برای برخی از کاندیداهای انتخابات 1400 رفتار و فعالیت کند. مجلس یازدهم نماینده اکثریت جامعه نیست و رویه رفتاری و سیاسی این مجلس موید بیاطلاعی از دغدغههای مردم است، این که درشرایط فعلی مردم درگیر مشکلات معیشتی، وضعیت اقتصادی مشکل در ایام کرونا، از کار افتادن کسب و کارها و تامین هزینههای زندگی خود اعم از هزینههای معیشتی یا درمانی هستند و مجلس یازدهم صبح تا شب را به تعیین مصادیق رجل سیاسی به نفع جریان سیاسی خود و تحدید اختیارات مجلس به دست مجلس با تفویض اختیارات مجلس در انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا و فیلترگذاری سیاسی برای ورود به مجلس در ادوار آتی و در نهایت نیز با تاکید بر توقف اجرای الزامات توافق هستهای، میگذراند و در مقابل هر انتقادی نیز میگوید که یارانه معیشتی برای مردم تصویب کرده است. یارانه معیشتی که آنقدر ناچیز است که دردی را دوا نمیکند اما مبلغ کل آن برای دولت بارمالی سنگینی را رقم زد که در این ایام که دولت باید تمرکز خود را بر مقوله مدیریت بحران کرونا بگذارد، حاشیه جدید را در مقابل خود دید. علاوه بر این، این سوال از نمایندگان محترم باید طرح شود که زمانی که هنوز اقتصاد کشور درگیر مشکلات ناشی از توزیع یارانهها با تصمیم دولت آقای احمدینژاد است، چرا باید یارانه مجددی در این زمینه تدارک دید؟ آیا جز این است که یارانههای نقدی جز بار مالی و تورمی اثر دیگری ندارند؟ بهتر نبود تا این بار مالی به جای تحمیل به دولت برای توزیع نقدی در جامعه به ترمیم تولید در سال حمایت از جهش تولید اختصاص پیدا میکرد تا هم اثر تورمی و نقدینگی بیشتری را بر جامعه تحمیل نمیکرد و هم مرهمی بر زخمهای تولید بود و هم شاید بخشی هرچند کوچک از چرخه اشتغال را با فعال شدن چرخه تولیدحل میکرد؟ چه اصراری به توزیع یارانه نقدی بود و چه نیت پوپولیستی مجلس را به این سمت و سو برد در حالی که دولت تاکید میکرد توان مالی اجرای چنین طرحی را ندارد؟
2 مجلس یازدهم با شعار حل مشکلات اقتصادی مردم آغاز به کار کرد حال آن که مشخصا در چند ماه اخیر به دنبال تغییر در رویه برگزاری انتخابات ریاستجمهوری، مجلس و شوراها و یا تحت فشار قرار دادن دولت برای خروج از برجام بوده است. در آن زمان ادعای نمایندگان فعلی که در آن زمان کاندیدا بودند این بود که دولت توان مدیریت اقتصادی کشور را ندارد و مجلس یازدهم در این زمینه معجزه میکند حال آن که در شرایطی که وضعیت فروش نفتی که گرفتار آن شدهایم تحریم است و عدم تصویب قانون مبارزه با پولشویی که ارتباط مالی ما با دنیا را دچار مشکلات عدیدهای کرده است، سیستم بانکی ما را در انزوا فروبرده، بیشک دولت با این همه مسائل، معلوم است به راحتی نمیتواند مشکلات مردم را حل و فصل کند. نه این دولت نه هیچ دولت دیگری نمیتواند تغییر زیادی در وضعیت فعلی ما ایجاد کند. بدتر از همه آنکه رئیسجمهور نیز به جای آن که با شفافیت در ارتباط با برخی مسائل صحبت کند به گفتن کنایههای سربسته در کنفرانسهای خبری یا صحبتهای پشت درهای بسته یا در جلسات هفتگی هیئت دولت اکتفا کرده است در حالی که به نظر میرسد باید ماهیت جریانی که مانع از برداشتن بسیاری از سدها هستند، مشخص شود تا مردم بدانند سهم هر کدام از جریانها در وضعیت فعلی چقدر است. ایشان اگر با صراحت ریشههای مشکلات وضعیت اقتصادی کشور را تشریح کنند و بگویند که دولت با میزان درآمد کم در حال اداره کردن کشور است، بسیاری از مسائل برای مردم حل میشود. درست است که برخی به دلیل ابعاد بینالمللی این اظهارات با بیان آن مخالف هستند اما به هر حال باید برای جریان سیاسی که سعی در اختفای هر مسالهای از مردم دارد نیز فکری کرد.
3 برخلاف آنچه مکرر از جانب این جناح گفته میشود بیش از آن که مسئله و دغدغه این جریان موضوع توافق یا عدم توافق باشد، مسئله زمان توافق مطرح است به این معنی که جریان سیاسی مستقر در مجلس یازدهم اصرار دارد تا با ریلگذاری قانونی مقابل دولت در نهایت بسیاری از مسائل را به سمتی پیش ببرد که تصمیمگیری درباره آن از اختیارات دولت فعلی در ماههای باقی مانده خارج باشد و تصمیمگیری به دولت بعد موکول شود چرا که از امروز نیز به شدت اطمینان دارند با آنچه از شورای نگهبان در اسفند 98 دیدهاند و ریلگذاری که درباره اجرای انتخابات در خرداد 1400 در قالب اصلاح قانون انتخابات ریاستجمهوری و شوراها و مجلس میکنند، رئیسجمهور بعدی نیز از این جریان خواهد بود و در آن زمان با مجلس و دولتی در دست خود میتوانند درباره چند و چون مسئله توافق تصمیمگیری کنند. به بیان روش نتر مجلس یازدهم و بخشی از جریان اصولگرا که هر روز مذاکره را خیانت میخوانند و وزیر امور خارجه کشور را که توسط نهادهای اطلاعاتی و امنیتی تایید شده و رهبر انقلاب نیز بارها در بیانات خود از ایشان نام بردهاند، خائن میخوانند، خود به دنبال مذاکره هستند اما به دلایل سیاسی و اقتصادی میخواهند که این توافق در زمانی منعقد شود که مجلس و دولت در ید اختیار خودشان باشد یعنی مسئله نه خود توافق که «زمان» توافق است.
4 مجلس در توجیه مصوبه خود میگوید هیچ تاکیدی بر مسئله خروج از برجام ندارد و تنها تاکید دارد که باید در قبال بدعهدی میزان غنیسازی را تا 20 درصد بالا برد. مشخصا این اقدام نقض برجام تلقی میشود اما بنابر گفته برخی نمایندگان هدف از این مصوبه اقدام متقابل برابر عدم رفع تحریمها در برجام و بدعهدی غرب است که این موضوع در چندین گام از جانب دولت اجرا شده و در حال پیگیری است و پیش از این نیز قوانین لازم برای این موضوع مصوب شده است. اگر تنها هدف از این مصوبه پاسخ به غرب بود چه نیاز به تعیین برخوردهای قضایی برای مسئولان خودمان.
5 بهرغم این که فعالیتهای انتخاباتی نباید بستر فعالیت قانونگذاری باشد اما متاسفانه به نظر میرسد این اتفاق در مجلس یازدهم در حال رخ دادن است به این معنی که مصوبات مجلس یازدهم درگیر حاشیههای انتخاباتی است. کار به جایی رسیده است که حتی اختلافات سیاسی-انتخاباتی در خود مجلس نیز علنی شده و بعضا گروهها و جبهههای درون جریان سیاسی فعلی در مجلس یکدیگر را به نطق و رفتار انتخاباتی متهم میکنند.
مجلس شورای اسلامی در قانون اساسی و بیانات معمار جمهوری اسلامی در راس امور است؛ این در راس امور بودن علاوه بر اختیارات شئون و حرمتی را نیز به دنبال دارد به این معنی که نباید درگیر هر مسئله شد، هر ادبیاتی در آن به کار گرفت و یا با هر نیتی بر صندلی وکالت ملت تکیه زد.
منبع: روزنامه سازندگی