محمدعلی نجفی
شهردار تهران
تهران، ایرانی کوچک است. «کشوری» است در دل کشور بزرگ ایران. به شهر تهران باید فراتر از ساخت کالبدی آن نگریست؛ شهری که بر ساخت فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی ویژه و پیچیده‌ای متکی است. بیش و پیش از «بافت کالبدی» تهران باید «بافت فرهنگی»، «بافت اجتماعی»، «بافت اقتصادی» و حتی «بافت سیاسی» آن را شناخت و ضعف‌ها، قوت‌ها، فرصت‌ها و تهدیدهای پیش‌رو را مورد مطالعه قرار دارد.
از ابتدای پذیرش مسئولیت در شهرداری تهران، دو راه پیش‌رو وجود داشت؛ توسعه فیزیکی درون‌شهری مانند ایجاد و ساخت خیابان و بزرگراه و پل و مترو، برج‌های عظیم و گسترش کارگاه ساختمانی که شهر به آن دچار است یا بهبود کیفیت زندگی شهر از طریق کاهش آسیب‌های اجتماعی، تقویت کسب‌وکار، توزیع خدمات و امکانات شهری، توزیع ثروت شهری، بهبود زیست‌محیطی شهر، تقویت هویت شهر، ترمیم اوضاع فرهنگی و... با نگاه انسان‌محور.
مردم، نخستین و مهم‌ترین پیشروان تغییر در شهرها هستند، بنابراین برای رسیدن به شهر انسان‌محور و ارتقای کیفیت زندگی شهروندان باید به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی کرد که آنان در مقایسه با هر گروه دیگری حساسیت و دغدغه بیشتر را به زندگی و زیست در شهر خود داشته باشند.
مشکل تهران فقدان برنامه نیست، مشکل ناکارآمدی برنامه‌ها و عدم پایبندی مجریان به آن از یک سو و فقدان دیدگاهی جامع‌نگر در برابر پیچیدگی‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی شهر از سوی دیگر است. بنابراین راه خروج از تنگناها و بحران‌ها، تغییر پارادایم موجود و بسیج همه منابع و جلب مشارکت نخبگان، جوانان و عموم ذی‌نفعان برای تحول و اصلاح وضع شهرمان در چارچوب رویکردهای پیش‌گفته است.
ساکنان شهر باید در تأمین هزینه‌های شهر مشارکت داشته باشند. این کار مستلزم آن است که از یک‌سو، مدیریت و سازمان مدیریت شهری کارآمد و پاسخ‌گو شود، بهره‌وری افزایش پیدا کند و مهم‌تر از همه با فساد شهری با جدیت و قاطعیت مقابله و شفافیت محقق شود. با وجود فساد اداری هیچ سیاستی به بار نخواهد نشست. مقابله با فساد هم تنها در اراده مدیران شهرداری نیست، بلکه اراده جمعی و فراگیر می‌خواهد و مشارکت همگان را می‌طلبد. فساد، نابرابری را هم بیش از آنچه که هست تشدید می‌کند.
مشارکت یعنی دخالت فرد برای تعیین سرنوشت شهر و دخالت او در تصمیم‌گیری‌هایی که به زندگی شهری او مربوط می‌شود. مردم در برابر سازمان‌های بزرگی مثل شهرداری که قدرت و منابع زیادی دارد و قادر است در امور مختلف زندگی آنان تصمیم‌های اساسی بگیرد، نباید احساس ناتوانی و ضعف کنند.
منبع: روزنامه شرق