حسین مرعشی

سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی ایران

يک تبريک و چند نکته در آستانه سال نو

مرحبا طایر فرخ پی فرخنده پیام

خیر مقدم چه خبر دوست کجا راه کدام

سال نو بر ملت شجاع و صبور ایران مبارک باد. سال 96 نیز گذشت و باید سال 97 را تبریک بگوییم. سال پر فراز و نشیب دیگری از تاریخ ملت ایران و جمهوری اسلامی. در حالی در آستانه سال نو قرار گرفته‏ایم که کشور ما ایران با مشکلات بسیاری دست به گریبان است. مشکلاتی که خلق‌وخوی مردم کشور را تنگ کرده است و امید را در دل‏ها کم‌سو. مشکلات اقتصادی، اعتراضات گاه و بیگاه کارگران برای حقوق و دستمزد، مردم مالباخته، جمعیت عظیم جوانان تحصیل‌کرده بیکار و مسائل و مشکلات اجتماعی بی‏پاسخ مانده و تلنبار شده. مهم این نیست که ما مسئولان و افراد سیاسی هر کدام چه نقشی در ایجاد این شرایط داشته‏ایم، مهم این است که به دنبال راه‏حل‏ها بگردیم. متاسفانه مشکلات ایران بسیار و ظرفیت‏های فعلی ما برای مقابله به آن مشکلات خرد است. مسئولان ما باید اهل ایران شوند، نه به این معنا که ملیت ایرانی داشته باشند که دارند، بلکه به این معنا که همه کسانی که درباره ایران تصمیم می‏گیرند، سیاست‏گذاری و تصمیم‏سازی می‏کنند، ایران را بشناسند. مرد و اقوام ایرانی را بشناسند، اقتصاد ایران را بشناسند، تاریخ ایران را بدانند و با ظرفیت‏های جغرافیایی آن آشنا باشند. طبیعت و محیط زیست ایران را بشناسند و در نهایت اینکه درباره ایران اهلیت داشته باشند. اگر ما ایران را بشناسیم می‏توانیم به اتکای شناخت واقعی از ظرفیت‏های بسیار گسترده و بی‏نظیر ایران درباره این کشور تصمیماتی بگیریم که آن تصمیات می‏تواند نه‌تنها ما را در حل مشکلات یاری دهد، بلکه بتواند آینده‏ای درخشان را برای کشور ما رقم بزند. ایران ما ظرفیت‏های گسترده‏ای دارد، از وجود بیش از دو هزار کیلومتر ساحل آب‏های آزاد در جنوب و 700 کیلومتر ساحل بزرگترین دریاچه جهان در شمال. ایران کشوری با غنای تاریخی و فرهنگی با مردمی تحصیل‌کرده است. ایرانی که صدها میلیارد نیاز عمرانی در سراسر پهنه گسترده خود دارد. ایران کشوری است که از ذخایر گسترده انرژی برخوردار است، از نفت و گاز گرفته تا انرژی خورشیدی و انرژی‏های نو. هرچند که بزرگترین سرمایه هر کشور مردمش هستند و ما این کلیدی‌ترین ظرفیت سعادت ملی را داریم.

ما می‏توانیم به اتکای ظرفیت‏های فراوانی که یاد شد و با گرفتن تصمیماتی در شأن این کشور و ملت بزرگ، بر مشکلات فائق آییم. لازمه چنین تصمیم‏گیری‏هایی در مرحله اول شناخت ایران و اهل ایران شدن و معرفت پیدا کردن به این خاک است. مرحله دوم اما هنر زیستن در کنار یکدیگر است. زیستی مسالمت‌آمیز، توام با احترام و بر مبنای دموکراسی و مردم‌سالاری. در آیه 114 سوره آل عمران آمده است: «... و یسارعون فی الخیرات و اولئک من الصالحین» یعنی در انجام کارهای نیک از یکدیگر سبقت گرفتن. سیاست در ایران ما باید مسابقه در خیرات باشد. نیروهای سیاسی در عین حضور در این رقابت باید منافع ملی را محور وفاق خود قراردهند. نیروهای سیاسی باید در تامین منافع بیشتر برای مردم و کشور با یکدیگر به رقابتی سالم بپردازند.

ما در منطقه‏ای قرار گرفته‏ایم که منازعات مذهبی از ملت‏هایی تاریخی تلی از خاکستر برجای گذاشته‏ است. راه مردم ایران اما چنین نیست، راه ما، راه مدارای مذهبی است، ما مسیری تاریخی پیموده‏ایم، مسیری که شیعه، سنی، کلیمی و زرتشتی در اوج آشتی با یکدیگر زیسته‏اند، مسیری که مسیر گذشته و حال و آینده ماست.

ایران ما چهل‌تکه‏ای زیبا از اقوام مختلف است، اقوامی که در عین حفظ هویت قومی یک ملت بزرگ را تشکیل داده‏‌اند. ما ملتی بزرگ هستیم که هر کسی از هر قومی می‏داند که سرنوشت و آرزوهایی مشترک داریم، آرزوهایی که باید ترک، کرد، لر، فارس و بلوچ و... با همدلی در پی برآورده کردن آنها برآییم.

 در کنار عزم و اراده ملی برای ایجاد تحول و تحرک در مسائل ایران، ما نیازمند تغییر در نظام سیاسی و اداری کشورمان هستیم. ما در سال 1397 باید چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب را گرامی بداریم. آیا چهلمین سال پیروزی این انقلاب فرصتی نیست تا گروه‏های سیاسی، علما، هنرمندان و فرهیختگان و کسانی که در قطار انقلاب بوده‏اند، گرد هم آیند و با تحلیل تاریخ 40ساله جمهوری اسلامی به شناسایی نقاط قوت و ضعف نظام سیاسی برآیند و برای جبران ناکارآمدی‏های سیستم اداری ایران تصمیماتی راهگشا بگیرند؟ ما حتما باید به اتکای تاریخ و با درس گرفتن از فراز و نشیب‏های 40سال گذشته، سیستم اداری ایران را به سمت تحولاتی هدایت کنیم که بتواند به خواسته‏های مردم پاسخگو بوده و رضایت آنها را کسب کند.

ما به عنوان ملتی بزرگ حق نداریم در برابر مشکلات نا‏امید شده و زانو بزنیم. مشکلات در برابر ظرفیت‏های بزرگ و اراده مردم ایران کوچک‏اند. باید با نگاه‏ به ظرفیت‏ها و امیدواری برای حل و فصل مشکلات گام برداریم. ما نیازمند عزم و اراده ملی بزرگ هستیم که در کنار تنوع افکار، اندیشه‏ها، مذهب، هویت قومی و گرایش سیاسی به یاری یکدیگر برآییم چرا که دستیابی به سعادت برای ملت‏ها جز از این مسیر، دست‏یافتنی نیست.