نماینده مردم تهران، ری و شمیرانات در مجلس شورای اسلامی در نطق میان دستور خود در صحن علنی مجلس با اشاره به اینکه از ابتدای ورود امام به ایران تا به امروز مسئولیت داشته است به بیان برخی دغدغه‌های خود در خصوص مدیریت امروز کشور پرداخت.
به گزارش سایت کارگزاران، عبدالرضا هاشم زائی گفت: جوانانی بودیم که ۴۰ سال پیش با هزار امید و آرزو سکان مملکت را در دست گرفتیم، اما درک درستی از مفهوم دولت مدرن نداشتیم و این ناآگاهی در گذر زمان رو به واگرایی گذاشت و اکنون تبدیل به شکاف عمیق میان مردم و ساختار سیاسی شده است چرا در سال‌های گذشته سعی نکردیم این شکاف را پر کنیم؟
عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران افزود: ما در عرصه خصوصی زندگی و کسب و کار مردم حضوری پررنگ داریم و بسیار فراتر از دیگر نظام‌های سیاسی در پوشش، معاشرت، الگوبرداری، هنجارسازی های زندگی و کسب و کار مردم مداخله می‌کنیم. عقب نشینی‌های موضعی و موسمی ما هم بیشتر ناشی از پیشروی نسل‌های جدید است. چرا در این حد در زنگی مردم دخالت نمی‌کنیم؟
هاشم‌زائی با اشاره به تلاش‌های فراوان صورت گرفته نظام درباره مبارزه با فساد گفت: امروز ابعاد فساد بزرگ‌تر و دامنه احتماعی آن بزرگ‌تر شده است و شهرت و اعتبار ساختار را مخدوش ساخته است. مشکل کجاست؟ چرا با با وجود این همه برخورد قضائی و امنیتی با این مقوله حتی در کاهش نسبی فساد هم ما اثر ندیده ایم. علت چیست؟
وی با یادآوری اینکه مشکلات کشور در شماری از مشکلات عمومی از آستانه بحران گذشته است، گفت: در حوزه فساد در بسیار از متغیرها به بحران رسیده و مأموریت سیاست به جای همگرایی، واگرایی است. سردرگمی در حوزه‌های اجتماعی به وضوح دیده می‌شود. آیا ما حکمرانان خوبی بودیم؟
مسن‌ترین نماینده دوره دهم مجلس شورای اسلامی با تاکید بر اهمیت نقش مردم گفت: جامعه‌شناسانان از وجود شکافی عمیق میان مردم و مسئولان سخن می‌گویند و به نظر می‌رسد که دلیل اصلی این شکاف تفاوت و تضاد فاحش میان دغدغه و اولویت اصلی میان مسئولان کشور با دغدغه و اولویت مردم است. چرا اولویت اصلی سیاست مداران مردم نیستند. مردم کجای تصمیم گیری کشور قرار گرفته اند؟ گروه‌های سیاسی مدام از مردم مایه می‌گذارند و نظر خودشان را به جای نظر مردم مطرح می‌کنند، به راستی نظر مردم درباره سیاست‌های کشور را از چه طریقی می‌توان دریافت؟ آیا رفراندوم راه حل خوبی است؟
استاندار اسبق ایلام گفت: سیاستمداران ما به علوم پایه احترام می‌گذارند و قوانین طبیعی را به خوبی فرا می‌گیرند و با تفوق دانش غرب در این عرصه‌ها مشکلی ندارند، اما همین گروه در علم بودن علوم اجتماعی تشکیک می‌کنند و اصول اولیه اقتصاد را بر نمی‌تابند. این افراد حاضرند سرنوشت میلیون‌ها ایرانی را به ریسمان سست ایده‌های خود گره بزنند، اما از جنگ زدن به آموزه‌های علمی سرباز می‌زنند. چرا از علوم اجتماعی گریزانیم؟
وی همچنین با اشاره به نیاز کشور برای اصلاحات ساختاری افزود: دولت‌های بعد از جنگ به علت فقدان جسارت کافی، از زیر بار اصلاحات ساختاری شانه خالی کرده اند. چرا کاری کرده ایم که از دولت‌ها کاری بر نیاید؟
نماینده مردم تهران در مجلس افزود: جریان مخالف دولت تلاش می‌کند بحث‌های مخاطره آمیز و تصمیم گیری ها بزرگ به دولت واگذار شود تا در صورت عدم موفقیت با شماتت دولت، حاکمیت تبرئه شود. علاوه بر این مخالفان درصدد ساقط کردن دولت به روش‌های خطرناک هستند. باید از آنها پرسید با زمین خوردن دولت آسیبی به کل نظام نمی‌رسد؟
عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران تصریح کرد: در چهار دهه گذشته اشتغال به جای رشد اقتصادی اولویت پیدا کرده است. در حالی که اگر رشد باشد، اشتغال هم حاصل هم می‌شود اما اشتغال بدون رشد یعنی اتلاف منابع. در این مسئله هم سرافکنده هستیم. چرا که تولید ناخالص داخلی در طول ۴۰ سال تنها اندکی افزایش داشته است؟ در همین مدت تولید ناخالص چین ۲۲ برابر کره جنوبی ۷ برابر مالزی ۴ برابر شیلی و ترکیه ۳ برابر شده اند. چرا اصرار بر ادامه مسیر گذشته داریم؟
وی با بیان اینکه تحریم کشور را به سمت انزوا از جامعه بین‌المللی می‌راند و در مجامع بین‌المللی ایران را به اتهاماتی منتسب می‌کنند که کسی جرأت نکند برای سرمایه‌گذاری در ایران قدم پیش بگذارد، اظهار داشت: تحریم صنایع را به سمت تعطیلی می‌راند، تا سیل بیکاری کشور را با بحران اجتماعی مواجه کند. تحریم بنیه اقتصادی کشور را نحیف و سفره مردم را کوچک می‌کند تا مردم را ناراضی کند.
هاشم‌زائی تصریح کرد: چاره کار در دست سیاستمداران است تا برای این فرسایش سیاسی و اجتماعی چاره بیاندیشند و برای تصمیمات بزرگ هم هیچ زمانی بهتر از روزهای سخت نیست. چرا درباره بازتعریف منافع ملی اقدامی نمی‌کنیم؟
وی همچنین به اصلاح قانون اساسی نیز اشاره کرده و گفت: شکی نیست که قانون اساسی ما حفره‌هایی دارد. باید پیشنهاد بازنگری قانون اساسی را جدی گرفت. بهترین زمان برای آن انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ است تا نامزدها با در نظر گرفتن منافع ملی در یک رفراندوم واقعی بتوانند راهکار خود را به مردم ارائه کنند.
عضو فراکسیون امید به وقایع سال ۸۸ اشاره و تصریح کرد: بعد انتخابات سال ۸۸ شکاف عمیق میان مردم و حاکمیت ایجاد شده و ده سال است این زخم روی پیکر نظام باقی مانده است و هیچ کسی به دنبال مداوای آن نیست. هنر یک حکومت این است که زخم‌ها را مداوا کند، نه اینکه آنها را رها کند. آیا وقت آن نرسیده است که از خود بپرسیم ده سال حصر خانم رهنورد و آقایان کروبی و موسوی چه منافعی برای نظام داشته است و یا چرا سید محمد خاتمی را ممنوع التصویر می‌کنیم و مگر نه اینکه محبوبیت ایشان زبان‌زد خاص و عام است؟
عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران در پایان گفت: مشکلات موجود حاصل تفکر نسل ماست، آیا بهتر نیست کنار برویم و به جوانان خوشفکر و تحصیل کرده میدان بدهیم؟ آنها با اتکا به توانایی‌های خود و توانمندی‌های کشور، آینده را خواهند ساخت، چه بخواهیم و چه نخواهیم!
منبع: خبرگزاری ایرنا