کمتر از یکسال به انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 باقی مانده اما اصلاح‌طلبان سرخورده از کارنامه حجت‌الاسلام روحانی و ترسان از رویگردانی بدنه اجتماعی‌شان، همچنان درگیر آشفتگی در سازمان سیاسی خود و بحث و جدل درباره این هستند که چگونه باید در انتخابات 1400 شرکت کنند؟ حزب کارگزاران سازندگی در این میان وضعیت مشخص‌تری دارد. با حسین مرعشی سخنگوی این حزب درباره برنامه انتخاباتی کارگزاران و سایر احزاب اصلاح‌طلب در این مقطع برای انتخابات 1400 پرسیده‌ایم. متن این گفت‌وگو که به صورت تلفنی انجام شده را در ذیل می‌خوانید:
زمان زیادی تا انتخابات 1400 باقی نمانده است با این حال هنوز از اردوگاه اصلاح‌طلبی صدای واحدی در قبال این انتخابات شنیده نمی‌شود. برخی از اصلاح‌طلبان دست‌کم چند وقت پیش چنین زمزمه می‌کردند که اصلاح طلبان بهتر است در انتخابات 1400 به جای معرفی کاندیدا به بازسازی گفتمانی و ساختاری جریان خود بپردازند تا در انتخابات 1404 قدرتمندتر به صحنه بازگردند. هرچند یادداشت اخیر آقای حجاریان مفهوم دیگری دارد.با این تحلیل موافقید؟
موضوع شرکت در انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای شهر کشور در سال 1400 در دستور کار همه احزاب و اصلاح طلبان هست و تمامی احزاب اصلاح طلب در حال بررسی امکانات خود برای مشارکت در انتخابات هستند. برخی احزاب به شخصیت‌های حزبی خود فکر می‌کنند و برخی به شخصیت‌های جبهه‌‌ای و برخی به شخصیت‌های فراجناحی. تشخیص ما به عنوان حزب کارگزاران سازندگی این است که برگزاری یک انتخابات رقابتی و پرشور می‌تواند به کشور ایران و رسیدن به اهداف نظام جمهوری اسلامی کمک موثری بکند. ما یکسری سیاست‌های بین‌المللی و یکسری سیاست‌های منطقه‌ای داریم و تلاشمان این است که از کشور و ملت ایران دفاع کنیم؛ با استناد به بدیهیات و تجربیات تاریخی می‌توان چنین نتیجه گرفت که هر میزان انتخابات پرشورتر و رای رئیس‌جمهور بالاتر باشد، دستگاه دیپلماسی کشور در عرصه بین‌المللی و جهانی تقویت می‌شود. در عرصه داخلی نیز یک رئیس‌جمهور با نشاط و دارای برنامه‌های جدید و برنامه‌هایی که در واقع منجر به گشایش اقتصادی در کشور شود و بتواند تورم را کنترل و مشاغل جدیدی را برای جوانان رقم بزند، می‌تواند از خمودی و خستگی در عرصه سیاست داخلی نیز بکاهد. نخستین نیاز برگزاری چنین انتخاباتی این است که سیاست‌گذاران این انتخابات که نهادهای بالادستی هستند و در راس آن نهاد شورای نگهبان قرار دارد، می‌توانند نقش تعیین‌کننده‌ای داشته باشند. با ارسال پیام‌های روشن به افکار عمومی و همچنین به سیاسیون می‌توانند نقش اصلی را بازی کنند. نقش دوم را شخصیت‌هایی که دارای فکر و اندیشه و ایده هستند بر عهده دارند که در واقع برای کاندیداتوری و رقابت اعلام کاندیداتوری کنند. نقش سوم را جناح‌های سیاسی مختلف کشور از جمله جناح اصلاح‌طلب، جناح اصولگرا، اصولگرایان انقلابی، اعتدالیون و .... برعهده دارند و حرف آخر را مردم خواهند زد که با مشارکت در انتخابات به کشور و نظام خود کمک می‌کنند.
در قسمتی از صحبت‌های‌تان در خصوص ویژگی‌های کاندید مورد نظر کارگزاران سخن گفتید. برخی از آقای علی لاریجانی به عنوان گزینه انتخاباتی اصلاح‌طلبان و از جمله کارگزاران یاد می‌کنند، این موضوع صحت دارد؟
با توجه به رفتاری که از ایشان در انتخابات مجلس دیدیم تصور نمی‌کنم که ایشان کاندیدا بشوند و به عنوان یک نظر ابتدایی خدمتتان عرض می‌کنم که سیاست غالب اصلاح طلبان حمایت از یک کاندید اصلاح‌طلب است که جامع و پرنشاط باشد.
حزب کارگزاران طی یکی دو سال اخیر و به ویژه بعد از انتخابات 98 تاکید جدی بر فاصله‌گذاری با رادیکال‌های اصلاحات دارد و البته آنها هم تلویحاً می‌گویند که کارگزاران اصلاح‌طلب اصیل نیستند!(مصاحبه آقای حجاریان با روزنامه همشهری) آیا کارگزاران در این زمینه عقب‌نشینی خواهند کرد یا همچنان معتقد به بازسازی اصلاحات و مرزبندی با رادیکال‌ها هستند؟
ما اساساً اصلاح‌طلبی را با رادیکالیسم قابل جمع نمی‌دانیم. اصلاح طلبی حرکتی است قانونی، مسالمت‌آمیز و تدریجی. نکته اول اینکه اصولاً «اصلاح‌طلبی» با «رادیکالیسم» سازگار نیست و دوم اینکه ما با هر نوع رادیکالیسمی زاویه داریم؛ چه این «رادیکالیسم» در جبهه «اصولگرایان» باشد و چه در جبهه اصلاحات. اگر رگه‌هایی از رادیکالیسم را در بین دوستان خود ببینیم توصیه می‌کنیم که به سمت روش‌های میانه بازگردند.
رویکرد ارگان رسانه‌ای حزب کارگزاران، یعنی روزنامه سازندگی در تمام این سالها دفاع از لیبرالیسم و نولیبرالیسم بوده؛ بدین ترتیب نامزدهایی مانند آقای آخوندی که مشخصاً ایده‌های نولیبرال دارد باید به کارگزاران نزدیک‌تر باشند. این گزاره را قبول دارید؟
نه الزاماً. ما هنوز وارد اشخاص و مصداق نشده‌ایم و اشخاصی که مورد توجه ما خواهند بود باید مجموعه‌ای از خصلت‌ها را داشته باشد.
چه خصایصی؟
اولین خصلتی که کاندیدای مورد نظر کارگزاران باید داشته باشد سابقه اجرایی روشن و توانمندی برای اداره کشور، جسارت، تهور، ریسک‌پذیری است.
جوانگرایی جزء خصلت های اولیه نیست؟
جوان هم می تواند باشد اما جوانی که تجربه نداشته باشد نمی‌تواند رئیس جمهور شود. جوانگرایی در پست ریاست جمهوری هم حدودی دارد. نه دنبال فردی 90 ساله هستیم و نه فردی 30 ساله. مسلماً رئیس جمهور 50 ساله بهتر از رئیس جمهور 60 ساله است، ولی رئیس جمهور باید جامعیت داشته باشد و به عنوان شخصیت دوم نظام و در ذیل رهبری باید قوای سه گانه را هم جهت کند و این کار کوچکی نیست که بتوان به جوانان سپرد. اما رئیس‌جمهور می تواند در انتخاب وزرا و استانداران جوانگرایی کند.
کمتر از یکسال تا انتخابات 1400 مانده است، چه زمانی می خواهید وارد بحث‌های مصداقی شوید؟
ما سه مرحله داریم. در مرحله اول باید درون احزاب بحث‌ها به اتمام برسد و سپس احزابی که مصمم به شرکت در انتخابات هستند دور هم جمع شوند و جبهه خود را تشکیل دهند و بعد شخصیت‌ها ارزیابی شوند؛ بهترین گزینه را معرفی می‌کنیم و با هماهنگی مقامات عالی نظام کار خود را جلو می بریم.
بنابراین در مقابل این سخن که برخی می‌گویند باید به بازسازی جریان اصلاحات تا سال 1404 پرداخت و در انتخابات پیش رو شرکت نکرد مخالفید و در انتخابات 1400 شرکت می‌کنید و حتماً هم قصد دارید با باقی اصلاح‌طلبان به تفاهم برسید.
قطعاً همینطور است.
در حال حاضر می‌دانیم که کارنامه بدی در مسئله اقتصاد وجود دارد. در مورد اقتصاد در دولت چه برنامه‌ای دارید؟
در اقتصاد ما چند برنامه جامع داریم که می‌توانیم ایران را به رشد اقتصادی بالای 10 درصد و تورم زیر 10 درصد برسانیم. این برنامه‌ای است که در کارگزاران به صورت مدون موجود است و به کاندیدای مورد حمایت خود، این برنامه را ارائه می‌دهیم. ایران ظرفیت‌هایی دارد که آن ظرفیت‌ها را باید به کار بگیریم و بتوانیم موجی از سازندگی را در ایران به راه بیندازیم و کشور را به کارگاه بزرگ سازندگی تبدیل کنیم. جوانان و متخصصین و پیمانکاران را وارد بازار کار کنیم، شغل فراوان ایجاد کنیم، درآمد فراوان ایجاد کنیم و مراقبت کنیم که توزیع این درآمد هر چه فراگیرتر باشد تا انشاالله بتوانیم قشر پایین دست جامعه را به گروه متوسط نزدیک‌تر کنیم و گروه متوسط جامعه را تقویت کنیم.
یعنی بحث عدالت و نحوه توزیع ثروت در این برنامه مدون اقتصادی برایتان مهم است؟
اساساً هیچ انسانی که دارای نگاهی ملی و مذهبی باشد نمی‌تواند به شکاف های درآمدی در جامعه بی‌توجه باشد و نمی‌تواند از تقویت طبقه متوسط غافل باشد و همچنین از انتقال طبقات فقیر به طبقات متوسط. اما روش‌ها متفاوت است، یک روش این است که شما پول نفت را استخراج می‌کنید و در قالب بودجه می‌ریزید و به مردم یارانه می‌دهید، پول آب و برق و هزینه خدمات را کاهش می‌دهید و مستقیم به حساب مردم می‌ریزید. معتقدیم که این کار تلف کردن منابع است. روش دیگر این است که کسی می‌گوید من این هنر را دارم که طرح‌هایی را که در جهت توسعه‌ای می‌توان سهام آن را به مردم واگذار کرد ببرم و با این پول هم شغل درست می‌کنم و هم درآمدها را درست می‌کنم. وقتی شغل تقویت شود طبقات ضعیف جامعه تقویت می‌شود و هم وقتی ما سهام را گسترش می‌دهیم، دایره مالکیت را باز می‌کنیم، در حال حاضر باز هست اما بازترش می‌کنیم و سعی می‌کنیم تشویق به مشارکت در طرح‌های تولیدی با بازدهی بالا بکنیم و جلوی ریزه‌خواری و خاصه‌خواری و ویژه‌خواری و رانت‌خواری را بگیریم.
منبع: خبرگزاری تسنیم