خبر درگذشت دکتر غلامعباس توسلی، استاد پیشکسوت جامعه‌شناسی و از اعضای نهضت آزادی ایران موجب تاثر و تالم شاگردان و دوستداران ایشان شد.
در روزهای پس از انقلاب فرهنگی که علوم اجتماعی و انسانی در تیررس طرد و حذف قرار داشت، مرحوم دکتر توسلی از جمله اساتیدی بود که برای ارائه پارادایمی از جامعه‌شناسی تلاش کرد که به طور همزمان چارچوب‌های علم مدرن و دغدغه‌های انقلابیون در بومی کردن و اسلامی کردن علوم انسانی را رعایت کند.
نتیجه هر چه که بود، به نجاتِ بخشی از علوم اجتماعی مدرن و پررنگ‌تر شدن تدریجی سویه‌های علمی آن در سال‌های پسین انقلاب فرهنگی منجر شد.
در همین راستا دکتر توسلی در جانشین کردن «جامعه‌شناسی دین» به عنوان رشته‌ای تخصصی با «جامعه‌شناسی دینی» به عنوان رویکرد ایدئولوژیک به علم جامعه‌شناسی نقش ارزنده‌ای داشت.
او یکی از بنیان‌گذاران انجمن جامعه‌شناسی ایران بود و برای تعداد زیادی از دانشجویان دهه‌های اخیر کشورمان استادی کرد. وی از جمله جامعه‌شناسانی بود که تئوری را در خدمت مردم و نیازهای جامعه قرار داد و لزوم آن را نیز به خیل شاگردانش آموخت و در تألیفات متعدد خود بر جای گذاشت.
شاید از همین رو مرحوم دکتر توسلی در همه عمر خویش، کنش مستمر سیاسی را نیز در کنار فعالیت آکادمیک در دستور کار خود قرار داد. او به تحقیق و تجربه آموخته بود که تحول در جامعه جز به اصلاح تدریجی و مسالمت‌آمیز با سعادت و به‌روزی همراه نخواهد شد.
از این نظر، او اصلاح‌طلبی اصیل بود که سیاست را در امتداد ساختِ جامعه و خواستِ مردم می‌فهمید.
حزب کارگزاران سازندگی ایران ضمن تسلیت درگذشت این استاد فرهیخته و کنشگر دانشمند به جامعه علمی کشور و همچنین دوستان و همراهان وی از جمله در نهضت آزادی ایران، همگان را به تحقیق و مطالعه زیست سیاسی و مدنی وی به عنوان الگویی برای سیاست‌ورزی صادقانه و دغدغه‌مندی دانشگاهی فرامی‌خواند.