شهربانو امانی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران و شورای شهر تهران
معاون فرهنگی سپاه در سخنرانی خود که رسانه‌ها را توصیه به تولید ادبیات خلاقانه می‌کند تا در رزم رسانه‌ای از رسانه‌های غربی شکست نخورند، برای روشن شدن مطلب، خانم‌هایی که روسری از سر برداشته‌اند را روسپی می‌نامد.
اینکه فرمایشات معاون فرهنگی سپاه چقدر برای اصحاب رسانه آموزنده و چراغ راه است، بماند ولی اینکه چنین اتهام سنگینی را به تعداد مشخصی از دختران و زنان ایران زده‌اند که از قضا نام و هویتشان معلوم است، آگاهی یا جهل خارج از عرفی می‌طلبد.
معاون فرهنگی سپاه، یا آگاهی دقیق به زندگی این افراد و نیز معنی واژه روسپی دارند، یا نسبت به قانون و نیز مسوولیتی که در جامعه دارند، جهل عمیقی دارند. این موضوع به راحتی قابل اثبات است.
در هر حال، همان‌طور که دخترانی که عمل خلاف قانون انجام دادند، مسئولیتش را پذیرفتند و جریمه و تنبیه شدند، معاون فرهنگی سپاه نیز قطعا وقتی چنین اتهام سنگینی به افراد مشخص زده‌اند، پیشاپیش مسئولیتش را پذیرفته‌اند که در صورت عدم اثبات در دادگاه، تنبیه سنگینی پیش روی‌شان باشد.
فارغ از اینکه ستر و حجاب چه زمینه‌ای در اسلام دارد، همین که در قانون اساسی کشور وجود دارد، لازم الاجراست. راستش، هر چه در قانون است لازم‌الاجراست. ولی اگر قانون برای همه یکسان بود، اگر سرپیچی از آن برای همه تنبیه و مجازات داشت، حال مملکت این نبود!
قانون برای بعضی‌ها قانون‌تر است و برای بعضی باد هواست. عده‌ای مصونیت دارند ظاهرا. مصونیت دارند که سرمایه‌های دینی و فرهنگی و اجتماعی و مالی کشور را با حرفها و اعمالشان به باد فنا بدهند و قانون برایشان، تنبیه که نه، درب ویلایشان، بادبزن بفرستد.
بدون هیچ ارزش‌گذاری به کار این خانم‌ها و آن آقا، امیدوارم، مدعی‌العموم یا این خانم‌ها و خانواده‌هایشان، کسب تکلیف کنند از قانون. حد و مرز حرف و عملمان را قانون معلوم می‌کند. پس قانون حکم کند تا حد این داستان معلوم شود. زن‌ها پای زیر پاگذاشتن این حد ایستادند، ببینیم در این فقره، مرد میدان، پای زیر پا گذاشتن احتمالی حد قانون خواهد ایستاد؟
در این سرزمین، فقرات زیر پا گذاشتن قانون بسیار زیاد است. بخش مهمی از ریشه مشکلاتمان از همین جاست. شاید نهضت شکایت لازم است. زخم های دیگر نیز به چالش کشیده خواهند شد. همه زخم‌هایی که نمی‌گذارند قانون به درستی اجرا شود تا مراقب حد و مرزهای زندگی جمعی مسئولانه باشیم و جرات نکنیم به سرمایه‌های فردی و جمعی‌مان آسیب بزنیم.