پروانه مافی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران و نماینده مجلس
روز چهارشنبه ۷۲ تن از نمایندگان اصولگرای ما در مجلس شورای اسلامی نامه‌ای به سران قوا نوشتند که در آن با نادیده گرفتن فعالیت‌های آقای زنگنه، وزیر محترم نفت خواستار تغییر مدیریت این وزارتخانه شده بودند. بر همین اساس بر خود واجب دانستم که چند نکته را در این مورد متذکر شوم.
اول اینکه به گواه اکثر کارشناسان و متخصصان، آقای زنگنه را می‌توان یکی از وزرایی دانست که در دور اول و دوم دولت روحانی بهترین عملکرد را داشته است و حتی اصولگرایان نیز فردی را نمی‌شناسند که در این حوزه از تخصص و عملکرد ایشان برخوردار باشد. پس چه می‌شود که عده‌ای از همکاران ما در مجلس که عموماً هم از نمایندگان جبهه پایداری هستند در مخالفت با این اتفاق نظر، به سران قوا نامه می‌نویسند.
به نظر علت را می‌توان در مخالفت ذاتی این افراد با فعالیت‌های دولت و در پی آن منافع ملی و نگاه‌های جناحی و شخصی آنها جست‌وجو کرد. این نمایندگان در ابتدای آغاز به کار دولت و انتخاب آقای زنگنه، بدون اینکه عملکردی وجود داشته باشند با ایشان مخالف بودند و روش‌های ایشان را در وزارت نفت نمی‌پسندیدند. به عبارتی اساساً نمایندگان مخالف دولت به دنبال تضعیف دولت هستند و رویکردشان به مسائل دولت منفی است به همین جهت هر چه وزرا قوی‌تر باشند، بیشتر مورد هجمه این افراد قرار می‌گیرند. این مخالفان رویکردشان به مسائل کشور متفاوت با نمایندگان موافق دولت و خود دولت است و آن چیزی که دیگران سفید می‌بینند، آنها سیاه می‌بینند.
در ثانی دولت قطعاً خط مقدم مقابله با تحریم‌هاست و سیاست‌هایی را که در مجموعه دستگاه‌های اجرایی کشور پی‌ریزی می‌کند این است که با تحریم‌ها مقابله کند؛ این ابتدایی‌ترین وظیفه دولت است چرا که اگر قرار باشد تحریم‌ها به بخشی آسیب بزند، اولین بخش خود دولت خواهد بود، پس دولت یا وزارت نفت چرا باید بخواهد علیه خودش کار کند؟ کدام عقل سلیمی با دست خودش خودش را در معرض خطر قرار می‌دهد؟ بنابراین هیچ فرد یا گروهی نمی‌تواند ادعا کند که دلش بیشتر از دولت برای دولت می‌سوزد. اما وقتی گروهی پیدا می‌شوند که چنین ادعایی را مطرح می‌کنند باید به نیت آنها شک کرد، بنابراین خیلی ساده می‌توان فهمید که این اقدامات دوستان ما که عمدتاً در جهت خلاف همدلی و همسویی همگانی برای مبارزه با تحریم‌هاست، از کجا نشات می‌گیرد و آنها به دنبال چه هستند.
ما تجربه یک دوره تحریم و مقابله با تحریم‌ها را در سال‌های ۹۱، ۹۲ داشته‌ایم؛ دوره‌ای که بعداً معلوم شد چه سوء‌استفاده‌های مالی در آن صورت گرفته است. این بزرگواران به دنبال همان روش‌ها برای دور زدن تحریم‌ها هستند. اینها حتی در مسئله حیاتی مقابله با تحریم‌ها نیز به دنبال سهم‌خواهی هستند. اما آقای زنگنه به دنبال دور زدن تحریم‌ها از راه‌های درست است و حاضر نیست که به روش‌های غلط گذشته تن دهد، بنابراین وقتی این اقدامات پیشگیرانه وزیر نفت با روش‌های عده‌ای دیگر همسو نیست، دست به تخریب و این قبیل اقدامات می‌زنند، پس برای مقابله درست با تحریم‌های خارجی و داخلی، دولت باید روش صحیح خودش را ادامه دهد و توجهی به سنگ‌اندازی‌ها نکند.
این نمایندگان در مجلس تعدادشان زیاد نیست، به همین دلیل دست به اقدامات پرسروصدا می‌زنند چرا که اگر قرار باشد به‌صورت قانونی در مجلس اقدامی صورت دهند، اکثریت نمایندگان با آنها همراهی نخواهند کرد. البته همه مجالس دنیا اقلیت و اکثریتی دارند و گروهی که اقلیت هستند برای رسیدن به اهدافشان به راه‌های دیگری متوسل می‌شوند اما در کشور ما گاهی غلظت این موضع‌گیری‌ها بیشتر از حد معمول می‌شود و این اصرارها اذهان را به این‌سو می‌برد که نکند پای منافع شخصی و جناحی در میان باشد.
منبع: روزنامه سازندگی