سیدمصطفی هاشمی طبا، عضو هیئت موسس حزب کارگزاران سازندگی ایران

شعار در جامعه امروز ما به اندازه‌ای جای خود را به عمل داده است که در هر دوره انتخابات از روزهای بسیار قبل از کاندیداتوری و حتی آغاز بحث‌های انتخاباتی بسیار از این شعارهای رنگ و رو رفته صدایشان بلند می‌شود. صدایی که دیگر برای مردم آزاردهنده است. در چند دوره اخیر بحث مناظره در تعیین نتایج مؤثر بود. مناظرات داغ برای مردمی که شاهد چنین مواردی در رسانه ملی نبودند می‌توانست فضایی را در جامعه برای تشویق به رأی دادن ایجاد کند اما این‌بار حتی مناظرات نیز راه به جایی نخواهد برد و بدون‌شک شاهد خواهیم بود که مناظرات بازتاب‌های ادوار قبل و بینندگان در سطح گذشته را ندارد.

گویی مردم از این نمایش برای جلب مشارکت خسته هستند و هر اندازه گوش می‌دهند تا بین صحبت‌های کاندیداها یا کسانی که احتمال کاندیداتوری آنها زیاد است صدایی از برنامه و برنامه‌ریزی بیابند چیزی پیدا نمی‌کنند. از این جهت این مسئله یکی از عواملی است که می‌تواند منجر به کاهش مشارکت باشد. در این شرایط فعلی که هر روز یک داستان برای گرم کردن انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 گفته می‌شود خبری از برنامه نیست؛ یک روز بحث رئیس‌جمهور نظامی و روز دیگر بحث کاندیداتوری زنان است. نتیجه اما خالی است و خالی. در این بین انتخابات اسفند 98 نیز وضعیت عمومی سطح توجه جامعه به این مباحث را نشان می‌دهد. از سال گذشته که انتخابات مجلس یازدهم برگزار شد شرایط تغییری نکرده است. رویه شورای نگهبان بر اساس کدهایی که از اعضاء و نزدیکان به این شورا شنیده می‌شود همان است که در اسفند 98 بود بنابراین ترکیب کاندیداها در نگاه کلان و کلی قرار نیست تغییر کند. در کنار این موضوع هم اصلاح‌طلب و هم اصولگرا در یک جهل مرکب به‌سر می‌برند.

اصولگرایان که هر روز با مدال پیروزی بدون رقیب در انتخابات اسفند 98 شعار پیروزی در خرداد 1400 می‌دهند و اصلاح‌طلبان نیز هر روز بدتر از روز قبل از شورای نگهبان شکایت می‌کنند در حالی که به نظر می‌رسد حتی اگر از شورای نگهبان نیز عبور کنند توان رأی‌آوری ندارند چراکه برنامه‌ای در دست ندارند. با این دست به فرمان بدون‌شک در خرداد 1400 همان مشارکت اسفند 98 را خواهیم داشت و اگر درصد مشارکت افت نکند بدون شک رشد نیز نخواهد داشت. در این میانه تنها طرح اتهامات نسبت به یکدیگر در شرایطی که از اساس مردم دیگر به هیچ‌یک از طرف‌ها اعتمادی ندارند کار تکراری و بی‌حاصلی است. مردم تا زمانی که برنامه واقعی و قابل تحقق نبینند پای صندوق رأی نمی‌آیند به‌جز گروهی که در هر حال پای ثابت هستند و تحت هر شرایطی در انتخابات شرکت می‌کنند.

منبع: روزنامه سازندگی