جهانبخش خانجانی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران

در هفتمین سالگرد رحلت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی یادی کنیم از یکی از ویژگی‌های مهم ایشان. این ویژگی مهم این بود که مرحوم هاشمی قبل از انقلاب دنیا دیده بود و کشورهای مختلفی را دیده بود بنابراین می‌دانست که فرآیند توسعه‌یافتگی چگونه است. صرف‌نظر از اینکه علاوه بر پارامترهایی که برای انقلاب وجود داشت به چه میزان محقق شده، باید گفت: آقای هاشمی ازجمله کسانی بود که به نقش زندگی مناسب برای مردم توجه ویژه‌ای داشت و به‌نوعی در گفتار، سیاست فکری و رفتار عملی ایشان  این را می‌شد مشاهده کرد که حکومت را متولی ایجاد زندگی مناسب و شرایط مطلوب برای حیات انسان‌هایی که در ذیل این حکومت زندگی می‌کنند، می‌دانست.
به همین علت هم در جنگ به‌عنوان فردی محبوب شناخته می‌شدند. ایشان کتابی  در مورد امیرکبیر داشتند و این نشان می‌داد، کسی که به سیره و سلوک امیرکبیر علاقه‌مند باشه یعنی به مسیر توسعه‌یافتگی و پیشرفت کشور علاقه‌مند است.
علاوه بر اینکه ایشان آن نقش بی‌بدیل که حضرت امام به ایشان واگذار کرده بودند را داشتند، می‌بینیم که بعد از امام هم در زمینه توسعه‌یافتگی نقش دارند. سال ۶۵ در بحبوحه جنگ حتی ایشان متروی تهران را به‌رغم  مخالفت برخی از چهره‌های خط امامی و دیگر کابینه دولت، مطرح و خودشان در دولت از این طرح دفاع می‌کنند و پس از آن هم در خطبه‌های نماز جمعه به عیان در رابطه با نقش مترو و تسهیل زندگی مردم صحبت می‌کنند.
آقای هاشمی وقتی با جریانات سیاسی، علمی و اجتماعی صحبت می‌کردند، همیشه پیشنهاد داشتند که متخصصان و الیت جامعه برای ۵۰ یا ۱۰۰ سال آینده فکر کنند. این طرز فکر اعم از فکری توسعه‌یافته است. به همین دلیل مرحوم هاشمی با خودشان این مسیر را به‌نوعی رشد دادند و شاید در دولت ایشان بود که طبقه متوسط شکل گرفت و زمینه رشدیافتگی را پیدا کرد و نهادهای حوزه عمومی تقویت شد. تئاتر، سینما، نشریات که بعد از آن دولت آقای خاتمی نیز این منشأ را ادامه داد.
در سال ۹۲ که ایشان را ردصلاحیت کردند با یک تاکتیک بسیار جالب که فقط از یک سیاستمدار کارکشته برمی‌آید، نقشه مخالفان و طراحانی که فضای سیاسی را به سمت انحطاط پیش می‌بردند، نقش بر آب کرد. همان جریانی که به حذف هاشمی فکر می‌کرد اما با درایت آقای هاشمی همراه آقای روحانی، فضای سیاسی جامعه را به سمت‌وسویی هدایت کردند که ۸ سال مردم در فضایی آرام و توأم با توسعه‌یافتگی حرکت کردند.
بنابراین اگر اندیشه‌ها و دیدگاه‌های آقای هاشمی رشد پیدا می‌کرد، امروز ما چنین شرایط سخت اقتصادی که از بی‌تدبیری و بی‌کفایتی این دولت است را نداشتیم. نبود آقای هاشمی و فقدان تفکر ایشان آسیب بسیار بزرگی زده است و اگر ایشان در قید حیات بودند طبیعتاً انسدادطلبان و کسانی که به محرومیت‌های اجتماعی و سیاسی مردم فکر می‌کنند، چنین مجالی را پیدا نمی‌کردند.

منبع: روزنامه سازندگی