غلامحسین کرباسچی، دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی ایران معتقد است مشکلات اقتصادی تنها بهانه تجمعات نیست با این حال باید تاکید کرد بدون شناسایی ریشه‌های آن نمی‌توان به رفع این چالش پرداخت.  او با اشاره به اظهارنظر روحانی و همچنین تمایل نداشتن رییس‌جمهوری برای پرداختن به خاستگاه اصلی اتفاقات تاکید کرد که «فضای اعتراضی مسئله حادی نیست و نباید آن را تهدید به شمار آورد.»

به گزارش سایت کارگزاران، گفت وگوی دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی ایران بهخ شرح زیر است:

رییس ‌جمهور این‌طور گفته است که تنها دلیل تجمع‌های خیابانی مشکلات اقتصادی نیست. به نظر شما کنش‌های این چند روز چه دلیل یا دلایل دیگری می‌تواند داشته باشد؟

باید قبول کنیم که ما در کشور گرفتاری داریم و اینطور نیست که همه امور شرایط خوبی داشته باشد. ما به لحاظ اقتصادی گرفتاری داریم، به لحاظ فشارهای روانی ناشی از مسایل خارجی و همچنین نوع تبلیغات و البته اختلاف‌هایی که در داخل است، مردم تحت فشار هستند و در چنین شرایطی طبیعی است که عده‌ای معترض شوند که اعتراض‌ها می‌تواند هم به دولت باشد و هم می‌تواند درباره عملکرد دستگاهی خاص یا مجموعه دستگاه‌های حکومتی طرح شود. البته این توضیح لازم است که فضای اعتراضی مسئله حادی نیست و لازم است که در کشور فضا برای نقد و حتی اعتراض مهیا شود و هیچ کس برای اظهارنظر و حتی بیان اعتراض‌ها احساس ناامنی نکند. در دنیا هم این آزادی برای همه افراد جامعه است. البته این را باید بدانیم که در هیچ جای دنیا به گروه‌هایی که به هر شکلی معترض‌اند،‌ این اجازه داده نمی‌شود که به امکانات عمومی یا خصوصی خسارت وارد کنند. ما هم اگر بتوانیم اعتراض‌ها را به خوبی مدیریت کنیم، حتما فایده‌های زیادی خواهد داشت و اصلا باید این را تاکید کرد که یکی از دست آوردهای مهم دولت جاری می‌تواند این باشد که مردم این حس را داشته باشند که اجازه اظهارنظر دارند. البته حتما به شرطی که آسایش و آرامش عمومی به هیچ به حاشیه رانده نشود و کسی متضرر نشود، مامورین امنیتی هم قطعا با ترفندهای غیر خشونت جو حاکم را آرام کنند.

در چنین حالتی دولت چه نوع واکنشی را باید نشان بدهد؟

لازم است که دولت در این زمینه با مردم صریح سخن بگوید. البته رییس جمهور هم معترف است که کشور مشکلات زیادی دارد که البته بخشی از موانع موجود واقعا به این دوره مرتبط نیست و میراثی است که از گذشته به‌جا مانده که لازم است تا به تدریج حل و فصل شوند.

لازمه حل و فصل مشکلات چه کنش‌هایی می تواند باشد؟

قبل از هر چیز باید بدانیم که باید حرف‌ها و نقدهای مردم شنیده شود و فضا برای ابراز نارسایی‌ها فراهم باشد و این‌طور نباشد که کسی نتواند حرفش را بزند.

البته عده‌ای این فضایی که شما مطلوب می‌دانید را با برقراری امنیت در تناقض می‌بینند؟

البته در هر شرایطی لازم است که امنیت حفظ شود. بالاخره در سایر نقاط دنیا عده‌ای مشکل مالی و عده‌ای نقد سیاسی و فرهنگی دارند و بدون هیچ تنش و چالشی اعتراض‌های خود را بیان می‌کنند. همچنین این را هم باید بدانیم که نقد و حتی اعتراض می‌تواند برای دولت،‌ دستگاه‌های قضایی و ... تاثیر مثبتی داشته باشد. به هر حال همه نهادها امکان خطا دارند و این نقدها هستند که می‌تواند آنها را متوجه اشتباه شان کند و از این طریق دست اندرکاران به فکر ترمیم مشکلات می‌افتند. اما اگر فضا از قالب مسالمت آمیز خارج شود،‌ هیچ هدفی محقق نمی‌شود و به همین دلیل هم معترضان و هم دولتی‌ها باید سعی‌شان این باشد که تحت هیچ شرایطی آرامش برهم نخورد.

اینکه اعتراض‌ها به خارجی‌ها ربط داده می‌شود، ‌چه تاثیری در روحیه و ذهن مردم می‌گذارد؟

متاسفانه در چنین شرایطی دیگران سعی می‌کنند، استفاده تبلیغاتی کنند، یک حرف است. اما این در روحیه مردمی که برای یک عقیده‌ای اعتراض می‌کنند، آسیب ایجاد می‌کند و آشفتگی اجتماعی را موجب می‌شود که خب!‌ این بر چهره ایران در عرصه بین‌المللی تاثیر منفی خواهد گذاشت،‌‌ آن‌هم با وجود دولتی که برنامه‌اش این است که در عرصه داخلی و بین‌المللی دنبال آرامش است و هرگونه چالش در راستای برنامه‌های تعیین شده مانعی جدی به شمار می‌آورد.

روحانی از تمایل نداشتن نسبت به بحث درباره «خاستگاه اصلی تجمع‌ها» گفته است. تحلیل شما از این نوع موضع گیری چیست؟

این مسئله جزو مسائلی است که هر فردی ممکن است برداشت خودش را داشته باشد. اما باید این را در نظر بگیریم که روحانی شخصیتی ملی و مورد تایید 24 میلیون ایرانی است و به همین دلیل لازم است که مظهر وحدت ملی باشد و بازهم به همین دلیل ایشان نمی‌تواند به بررسی دقیق متهم و مقصر بپردازد. به نظر من در آینده که کشور به آرامش رسید، باید با ارزیابی شرایط ریشه این تجمعات را شناسایی و در موارد لازم افشا کرد.

منبع: روزنامه وقایع اتفاقیه